Aan de hand van de lessen die ik tijdens mijn opleiding heb geleerd en met behulp van mijn zintuigen en de levenservaringen die ik deel, werk ik op een manier zoals ik zelf begeleid zou willen worden. Hieronder een verhaal uit de praktijk.
Ik leerde Bas* kennen toen hij 15 jaar was. Bas is zeer zwijgzaam. Hij vermijdt sociaal contact en zit het liefst op zijn kamer te gamen. Elke dag wordt hij met een busje naar school gebracht. Hij zit in havo 3 van het speciaal onderwijs en staat op het punt om voor de tweede keer te blijven hangen en van school te moeten. In deze periode volgt hij twee middagen in de week training binnen het Dr. Leo Kannerhuis.
Ik kom in contact met zijn ouders en wij maken de afspraak dat ik twee keer in de week met Bas en hun hond ga wandelen in het nabij gelegen bos. De door mij en de ouders afgesproken tijd blijkt voor Bas na een lange schooldag te vroeg te zijn. Ik spreek met hem een half uur later af zodat hij eerst rustig kan ‘thuiskomen’. Bas vertelt tijdens de wandelingen niets uit zichzelf. Hij beantwoordt mijn vragen en veel vaker wordt er tijdens deze wandelingen bijna niet gepraat.
Ik maak met Bas de basisafspraak dat hij ‘voor mij’ niets hoeft te doen en ook niets verkeerds kan doen.
Op een geplande middag bel ik weer aan. Bas zit nog op zijn kamer en ik vraag zijn jongere broer om Bas niet te gaan halen maar hem te vertellen dat ik er ben. Ik ga aan de keukentafel zitten en wacht. De hond rent om mij heen, klaar om te gaan wandelen, maar Bas heeft geen zin en blijft op zijn kamer. Na een uur roep ik aan de trap naar hem dat ik naar huis ga en dat ik de donderdag weer kom. ‘Oké’ reageert Bas. Die donderdag staat hij buiten met de hond te wachten om te gaan wandelen…
Ruim 2 jaar later zit Bas in examenklas havo 5 en reist samen met een vriend met de trein naar school. De docenten zijn blij en zien net als zijn ouders hoe Bas met meer zelfvertrouwen in het leven staat.
*Bas is een fictieve naam
Samenvattend en kenmerkend voor mijn manier van werken zijn de volgende ‘basisregels’:
- Ik ga uit van jouw ‘kracht’. Niks moet, er kan veel.
- Elke afspraak opnieuw bekijk ik hoe de situatie werkelijk is.
- Er is niets goed of fout. Het is zoals het is.
Ik denk dat mijn manier van begeleiden prima samen kan gaan met reguliere hulpverlening. Het kan elkaar versterken.
“Niets is vervelender dan ongevraagd advies. (dit geldt ook voor ongevraagde hulp!)”